Już raczej nie powrócę do miejsc gdzie zwykłem tkwić
Choć ciągle to wlecze się, jednak do przodu dziś brnę
I wszystko wygląda na to, że dobrze powinno już być
Wiem, że kolejne kilometry tej nocy spokojnie przejdę

        Czy jestem już człowiekiem w podróży niekończącej się?
Czy to nie fart, że wolną przestrzeń przed sobą mam?
Chociaż nie wiem, gdzie się kolejnego poranka znajdę
Nie dbam o to, nawet ja nie chciałem tego robić sam

        Kolejne twarze mijam znów, nie pytają już o nic mnie
Lecz gdzieś daleko zostali Ci, których będę ciągle znał
Nie ważne co będzie, wszystko gruntownie zmienia się
Następne setki kilometrów bezpowrotnie będę już mijał

        Z całą pewnością jestem człowiekiem w podróży bez celu
A mój cały bagaż mieści się wewnątrz mego umysłu
I nie dbam o nic, skoro tak to robi ludzi bardzo wielu
Wczoraj byłem daleko stąd, a dziś jestem właśnie tu