Gdybym nad sobą ujrzał niebo usiane gwiazdami
Gdybym wreszcie uwolnił swój umysł zniewolony
Gdybym odszedł problemami nigdy już nie związany
Gdziekolwiek postawię krok, pozostanę samotnym

        Gdybym ujrzał krzak, gorejący przede mną
Gdybym odwrócił wzrok od tej bijącej łuny
Gdybym przekrzyczał głosy, które uszy me słyszą
Choć nie miałoby to znaczenia, pozostanę dumny

        Ciągle nie potrafię przestać wierzyć w me sny
Ciągle nic nie jest w stanie zmienić mnie
Ciągle nie mogę pojąć, co one oznaczałyby
Gdybym choć raz znienawidził swoje wnętrze

        Może zimne chwile czasu, zimne jak lód wiatry
Może dźwięki, które słyszę każdej nocy chłodnej
Może winne ukryć to, co sprawia, że jestem coś warty
Lecz wieczność nie porzuci mej osoby drobnej

        Gdy nikogo nic nie obchodziło, słowa, które były me
Gdy na mym pustym niebie chmury wciąż mnie otaczają
Gdy jednoznaczne słowo znaczy zbyt wiele dla mnie
Winne być ostatnimi, jak me uczucia ukrytymi zostają