Zwykłem poszukiwać słowa znaczenia
By choć w części narysować swe myśli
I ciężko jest znaleźć odzwierciedlenia
I zdarza się, że ktoś inny je kreśli

        Starając się nazywać chwile po imieniu
Przekazując właściwy obraz z dna serca
A Ciebie jednak trudno ująć w określeniu
Trudno o myśl, która byłaby pełniejsza

        Nie potrafię dużo mówić o twoim pięknie
I gdy spróbuję... zawsze będzie zbyt mało
Byś wiedziała jak moja dusza Ciebie pragnie
Byś poczuła to, jak reaguje moje całe ciało

        Na każdy znak, na dźwięk twojego imienia
Na każdą myśl, przenoszoną wraz z wiatrem
Na każdy twój uśmiech, na chwilę zwątpienia
Jesteś i pozostaniesz tego świata bogactwem

        Ta mała róża, delikatna jak cała Ty
Co z blaskiem słońca koronę swą otwiera
Choć najpiękniejsza... wciąż roni łzy
A jej imieniem na zawsze będzie... Izabela