Krok do przodu, spokojnie
Choć raz nie myśl o nowej wojnie
Stój, spójrz za siebie
Czy dalej nienawidzą Ciebie?

        Nie wnikaj w to, żyj marzeniami
Od początku świata byliśmy ciągle sami
Wejdź do wyższych stanów swojej świadomości
Prócz twoich urojeń nic w nich nie zagości

        Więc powiedz szczerze, po co Tobie to wszystko
Skoro starasz się ile możesz... i znów upadasz nisko?

        Ty ciągle tkwisz w sobie samym
Stając się dla swej duszy wyobcowanym
Podnosisz rękę, zabierasz głos
A wszystkie twoje ideały rzucane są na stos

        Umierasz od środka - tego jeszcze nie widać
Czy myślałeś już komu naprawdę się możesz przydać?
Po co wychylasz się, skoro jest wiadome
Że każde twoje posunięcie przez życie jest palone

        To, co naprawdę pomaga, to tylko śmierci dotyk, przez chwilę
Uwalniający twój umysł - choć jeden raz nie myślisz wtedy, że jesteś debilem