Wygląda to na zwykły koszmar z moich snów
Nie ważne w którą stronę obracam swą głowę
Mijają mnie a ja widzę na nich ślady kłów
Skazaniec w telewizji wygłasza swą przemowę

        Przygnębienie jest tak brutalnie naturalne
Gdy widzisz wszędzie jak dzieciaki głodują
Lepsze wińsko dla ojca niż skromne śniadanie
I nawet wyrodne matki ciągle im wtórują

        Podejdź do mnie, choć tylko na chwilę
Doskonale wiem jak rzeczywistość boli
Ja się też prawie od tego nie różniłem
Ja też zatracałem się w tym bagnie powoli

        Rodzone matki mordują dzieci na śmietnikach
Milionowe afery z bezszkodliwym wyrokiem
Policja wszechobecna lecz wcale nie wnika
Omija zaćpane gówniarstwo przejeżdżając bokiem

        Nędza i brud, obok mnie zachlane towarzystwo
Pan minister mówi że jest dobrze i będzie lepiej
Nie wyjdzie na ulicę by jego słowo nie prysło
Wśród naszej rzeczywistości jest coraz ciemniej

        Mój umysł umierał patrząc na świat w telewizji
A ja wiele lat błądziłem i nie rozumiałem
Gdy jedni odchodzili a inni dopiero co przyszli
Że tą samą pieśń nie tylko ja śpiewałem

        Domy dziecka których ściany przepełnione już są
Gdzie wychowanie tkwi tylko na kartce papieru
O bezsensie prawa nawet wychowawcy już wiedzą
Lecz nie wychylą głowy by nie było pusto w portfelu

        Nie próbuj bo nie masz prawa wychowywać innych ludzi
Nie staraj się nawet przekazywać tolerancji wieści
Gdy dasz coś z siebie wiesz, że przeciw tobie się to obróci
Choć gówno reprezentują to i wiedzą że są potężniejsi

        Tak jak wszystkie ludzkie uczucia umieramy pod ścianą
Tyle pozostało z nadziei w konfrontacji z realiami
Nie potrafimy wykorzystać szansy którą nam dano
Walczyliśmy o wolność razem a teraz umieramy sami