Jak świeca powoli płonie, tak mój świat niszczeje
Zgliszcza padają na moją duszę
Moi wrogowie grabią resztki mego świata
I osądzają mnie, tak, ja wiem

        Każdy stara się złamać mi serce
Każdy, nawet ja sam
Moim marzeniem jest zagranie roli
Kogoś naprawdę wolnego

        Płonący knot świecy, jak zawsze oszukują mnie
Podążam aleją kolejnych trzech załamań
A oni, jak każda moda, kłamią, że dzisiaj jestem kimś
A ja robię swoje, a to tylko oni chcą pogrzebać mnie żywcem

        Powoli wygasa płomyk, gdzie oni nauczyli się tak omamiać ludzi?
Dlaczego tak długo trzymają mnie z dala?
Starają się odebrać mi to, co mi jeszcze pozostało
A ja ich potrzebuję by wskazać wszelkie negatywne cechy

        Ja nigdy nie pozwolę Tobie złamać mi serce
Ja jestem niewolnikiem życia, jedynym, który się przyznał