I cóż znów się stało? Po raz kolejny jestem na kolanach
I cóż mi pozostało? Modlę się do Najwyższego powyżej
On jeden da mi siłę bym zapomniał o swoich cierpieniach
On jeden sprawi, że porzucę brzemię rzeczywistości fałszywej

        Och, Maleństwo, wprowadź mnie do całego twojego świata
Gdy najcięższe chwile zbierają znów swoje żniwo
Pozwól mi wejść oddanym Tobie, bo jesteś tego warta
Niech zaopiekuję się Tobą... bo jesteś prawdziwą...

        Wahasz się, bo jesteś zmęczona każdym swoim podejściem
Pod każdą górę, którą widzisz na swoim horyzoncie
Myślisz, że to, co się dzieje jest ostatecznym sensem
Lecz pozwól mi stanąć tak, bym mógł wreszcie objąć Cię

        Zbyt długo zwykłaś uciekać od promieniującego światła
Pogrążyłaś się w ciemnościach na własne zatracenie
Maleństwo, wiesz, że nie musi tak być, że to nieprawda
Pozwól sobie na to jedyne, potrzebne, zbliżenie

        Błędnie myślimy, że poczucie winy zrobi nas lepszymi
Błędem jest to, że zamykamy się ze wszystkimi problemami
Wiesz, Skarbie, że ważny jest cel, do którego dążymy
Lecz ciężej będzie, gdy swoje życie spędzać będziemy sami