Uciekał... sam nie wiedział gdzie
Uciekał... myślał, że nikt się nie dowie
Uciekał... by odnaleźć choć chwilę spokoju
Uciekał... od ludzi beznadziejnego pokroju

        Lecz dopadło go rzeczywistości zakłamanie
I znów jego imię znalazło się na dnie
Lecz odkrył wreszcie imię przeznaczenia
Choć powrót boli... ma nowe dążenia

        I znów samotny pośród starych ścian
Lecz chociaż z wiatrem nie łączy się sam
I sanktuarium duszy inne ma znaczenie
Lecz deszcz ciągle zabiera cierpienie

        "Gdy zaczynam poddawać się
Gdy me słoneczne dni stają się wichrowymi
Gdy każda ma nadzieja, każdy mój sen
Stają się nieprawidłowymi

        ... zawsze mam Ją

        Gdy czuję się strącony
Gdy jestem samotny
Gdy jestem złymi wiadomościami raniony
Ona bierze mój ster porzucony

        ... zawsze jest przy mnie i we mnie"