Jestem nikim ważnym, samotnikiem w dalekiej wędrówce
Pośród promienujących gwiazd i tak nie widzę światła
Podążam tam, gdzie stare już słońce nie dotknie mnie
Księżyc wzywa mnie a wiatr coraz mocniej pcha w dal

        Byłem w wielu dziwnych miejscach, i nie pojąłem nic
Robiłem różne rzeczy, widać, że z mizernym skutkiem
Widziałem wielu ludzi, nawet nie poznałem dobrze ich
O ważnych ideach z własnej woli dziś już zapomniałem

        Wszystko skończone, nie zatrzymuj i nie zawracaj mnie
Nie pozwól mi znów wspinać się ponad pułap życia chmur
Nie trzymaj mnie i pozwól odejść, nie mogę cofnąć się
Odejdę złamanym ze spuszczoną, wreszcie, głową w dół

        Wszystko jest w jak najlepszym porządku Przyjacielu
Nie martw się, właściwe rzeczy się dzisiaj dokonują
Tylko pozwól mi odejść bym nigdy nie wrócił już tu
Bycie samotnikiem jest tym, czego ode mnie oczekują