Oto Ja, mała istota
Patrząca tylko przed siebie
Wyrzutek, który się miota
Toczący życie w gniewie

        To My - cienie rzeczywistości
Pragnący tylko tolerancji
Mówiący NIE - monotonności
Z brakiem na życie gwarancji

        Szukający w urojeniach głowy
W wyższych stanach naszej świadomości
Spełnienia marzeń, na które gotowy
Jest się poddać im, mimo swej "twardości"

        Nikt nic nie powie, lecz patrzy na Nas z pogardą
Zwraca uwagę swym dzieciom, by nie były nami
Rzucając w twarz wyzwiska, i z miną hardą
Nazywa Tych wszystkich innym ludzkimi śmieciami

        To my mamy się kryć na zawołanie
Przyjmować korzące nas polecenia
Nie zwraca uwagi nasze wołanie
Płacz, ból, krzywda, a nawet cierpienia

        Tylko Nas wini się za przemoc
Nie obchodzi motyw działania
Spójrzcie w głąb siebie, nie w noc
I zrozumcie nasze wołania

        To nie będzie nasza wina
Gdy za rok, czy też nawet dwa
Uznacie, że ta jedyna
Niesłuszna prawda ciągle trwa