Ze stanów odmiennych, z odległych dolin
Myśli pozostały przeciwne ich woli
Rydwany ogniste, z brzegów ciemnej nocy
Kolejne fantazje w jedną chcą zjednoczyć

        Choć chwila smutna, choć chwila szczęśliwa
Wraz z blaskiem dnia teoria staje się prawdziwa
I nowe rzeczy, jak nowy dzień
Rzeczywiste znów stają się

        Odrzucając daleko, przepraszając duszę
Niewłaściwe spojrzenie, gdy życie wciąż kruche
Pozostają z tym, co stanowi najwyższą wartość
Choć to boli... to nie jest ich słabość

        Słysząc dzwonu nadziei głos
Spoglądając z wieży na odległy most
Wśród chwili nastrojów podniosłych
Dumy obraz w oczach iskrzących

        Choć Księżyc chyli się ku nowym horyzontom
Choć gwiazda słońcem jest przyćmioną
Lecz teoria staje się prawdy znaczeniem
Na zawsze będzie wędrówki przez życie sensem