Każdy dzień powoli zanika w czasie
Jak ludzkie ciało pogrąża się w ziemi
Jak każda nadzieja dojrzewa w umyśle
Lecz zniewolenia ludzkości nie zmieni

        Wszystkie dni są podobne do siebie
A obietnice coraz częściej są łamane
Jeśli nie będziesz potrzebować mnie
Wiem, że uczucia zawsze są zmieniane

        Gdy noc powoli przemienia się w dzień
Wyciszenie umysłu zamienia się w chaos
Wiesz, że ja o Tobie, jak zawsze, myślę
Gdziekolwiek tylko gdzie rzuci mnie los

        Gdy noce przepełnione są dążeniami
A dni nie przynoszą wcale nic nowego
Wolności nam brak gdy jesteśmy sami
Także wśród innych brakuje nam tego

        Wszystkie tygodnie wraz z miesiącami
Nie dają spełnienia dla samych siebie
A czując, że jest gdzieś pomiędzy nami
Myślimy, że nie będziemy w potrzebie

        Kolejne lata nie pozostawiają złudzeń
Że ograniczeni coraz bardziej jesteśmy
I nic nie mamy ze swoich poświęceń
Gdyż wewnątrz siebie jeszcze nie byliśmy