I kiedy sny nadchodzą, blokując umysł w czasu przestrzeni
Jak kotwica okręt podczas nadchodzącego sztormu
Jak znajdziemy klucz by ujrzeć to wszystko w ramach czasu
Może jednak tylko ptaki potrafią skutecznie latać?

        Człowiek musi być szalony, któż to może wiedzieć?
Sedno życia, w które wierzyłem, jest takie dziwne
Podejrzliwie piękne, lecz nigdy nie dotykające nieba

        Spoglądając na me buty będące w ruchu tak jak sam wiatr
Próbując zrozumieć po co to wszystko się dzieje
Przypinając skrzydła przewiązane i trzymane strunami
Pozostał tylko jeden dzień by się wzbić

        Coś, w co zwykłem wierzyć podczas tych wszystkich szarych dni
Zaczęło odchodzić na dalszy plan w czasie pięknych chwil
A marzenie czy też sen jest wszystkim w co powinniśmy wierzyć
I im wyżej nas to zabiera, tnąc powietrze niczym błysk
Łudzimy się, że to właśnie jest dla nas początek szczęścia

        Człowiek musi być szalony, ktoś zna odpowiedź na to?
Sedno życia, w które wierzymy, okazuje się dziwną powinnością
A my dalej próbujemy zrozumieć po co to wszystko się dzieje

        Analizujemy i krytykujemy strach który znamy z nas samych
Obrazujemy i urzeczywistniamy naszą drogę do domu
Jeśli poznamy prawdę, dlaczego tak wielu zwykło okłamywać
To jednak nie wzniesiemy się wyżej jeśli dalej będziemy próbować