Tak długo, jak każdy oddech wypełnia mnie
Tak łatwo jest się zgodzić na ból
Słuchając oddechu, który brzmi jak cierpienie
Jak każda fala na pełnym morzu

        Zawsze starałem się myśleć o Niej
Tworząc prawdziwy sens jej istnienia
Choć kroczyła w dolinie ciemnej
A powietrze nie miało nic do wypełnienia

        Nigdy nie spodziewałbym się, że trafi do mnie
Że Ona będzie w stanie zaprzepaścić to, kiedyś
Nie potrafiłem potwierdzić, gdy mówiła do mnie
Że nie będę nigdy więcej mógł jej kroków śledzić

        Więc jak zawsze uśmiechałem się do Niej
Pomimo obietnic których nie dotrzymywałem
Widziałem że zaczyna kochać mnie
Wychodzi z ukrycia, a ja zawsze się bałem

        I poprzez całą jej miłość do mnie
Nie chciałem wziąć czegoś, czego nie mogłem
Przez ślepotę postawiłem ją przy ścianie
Łudząc się, że słowami jej pomogłem

        A jednak odważyła się i to mnie uderzyło
Przekroczyła granicę mojej świadomości
Zrobiła ten krok, i do mnie trafiło
Że wydałem wyrok na jej niewinności

        A teraz gdzieś w przestrzeni, pomiędzy światami
Patrzy na mój ból, który od środka mnie rozdziera
Choć Bóg wie że próbowałem, pozostanę w otchłani
Płacząc w ciemności, że z Nią umarła jej nadzieja

        I na każdym moim kroku widzę zagrożenie
I z każdym mym oddechem czuję niepokój
Każdej osoby, która odważy się stać przy mnie
Lecz kiedyś Ona wróci, by odzyskać spokój