Wszystkie dni przesiąknięte są nadzieją na upragnioną wolność
Której tak bardzo brakuje nam wszystkim w naszej codzienności
Choć media donoszą że wszędzie wokół panuje wielka równość
Na każdym kroku poznajemy ciągle, że to życzenia pobożności

        Obietnice, które docierają do nas wprost z samego szczytu
Nie mają żadnego pokrycia w otaczającym nas porządku świata
Robimy czego żądają, i nie mamy prawa otworzyć szerzej oczu
Inwigilowani na każdym kroku, i podporządkowana myśl każda

        Taką dali nam wolność, gdzie nie możemy robić nic dla siebie
Nawet nie możemy wypełnić obowiązku wobec naszych marzeń
Jak piasek pustyni kierowany przez wiatr pędzący przed siebie
Jesteśmy podporządkowani i ograniczeni celem ich dążeń

        Choć śnię, byś wreszcie przybyła i oparła się na moim ramieniu
I zrobiła wszystko to, czego tylko zechcesz, nawet ronić łzy
Wiem, że tak, jak wszyscy, marzysz w duszy o pełnym uwolnieniu
I nie jesteśmy w tym osamotnieni, ani ja, ani nawet Ty

        Czas wreszcie wstać i uderzyć z całej siły w ten kamienny stół
Połączyć wszystkie myśli w jedną i zburzyć nią rosnący mur
To wcale nie oni lecz właśnie my stanowimy o świata porządku
Nie mają prawa ograniczać nas, nie mają prawa trzymać nas tu