Podczas każdej chwili w czasie spoglądam z dystansu na siebie
Starając się zrozumieć siebie i wszystko to, co przeszedłem już
Tkwiąc gdzieś w rogu staram się pojąć to dawne rozumowanie
Że brałem na siebie darowane mi przez innych miano "tchórz"

        Nie rozpoznaję już siebie z tamtych tak odległych w czasie lat
Staram się zrozumieć to, jakim mnie niezamierzenie stworzyli
Choć przetrwałem to wiem na pewno, że byłem coś wtedy wart
I że rany się zrosły i podniosłem się, choć dużo straciłem krwi

        Me ciało jest zbyt chłodne by poznać zwykły ciepły dotyk ludzki
I nie słyszę już w sobie myśli dążących do porzucenia istnienia
Choć serce mocno krwawiło to w gruncie rzeczy nie znaczyło nic
Powróciłem do życia celem pełnej akceptacji i siebie zrozumienia

        Choć we mgle czasu widzę chmury wciąż przysłaniające moje słońce
Wiem, że nastanie taka chwila, że kiedyś wiatr rozgoni je wszystkie
I odzyskam spokój duszy a moje gwiazdy staną się promieniujące
A znaczenia nabiorą wszystkie moje chwile, te przeszłe i przyszłe

        Jestem kimś dla siebie, kim nigdy wcześniej nikt dla mnie nie był
Lecz wiem, że jest ktoś, kto będzie dla mnie moim dopełnieniem
I spoglądając na siebie rozumiem cel, do którego będę już dążył
By każda chwila w wieczności była dla mnie samego zrozumieniem