Tych kilka słów, choć nie wypowiedzianych
Które tną myśli stłumione w rozumie
Przeinaczają rzeczywistość uczuć już doznanych
Kolejny raz w przestrzeń będę patrzył złudnie

        I te łzy nieba, spływające kolejny raz
Wsiąkają w duszę i rzeźbią korytarze
Wspomnienia chwil tworzą zamglony już obraz
Cisza... i ja... splątani już razem

        Wciąż słyszę te głosy szepczące w otchłani
A zimny wiatr zmian przeszywa me ciało
Choć niebo nade mną usiane gwiazdami
Noc ciemna otula - to wszystko za mało

        Ten jeden raz wreszcie zrozumieć istnienie
Szlak prosty wybrać i rzucić się w przestrzeń
Dziś, jutro, wczoraj - jakie to ma znaczenie
Cisza... i ja... i miliony mych cierpień

        W snach błądzę dziś sam wskazówek szukając
A zegar wybija kolejną godzinę
Ogarnia mnie pustka wspomnienia tracąc
Ostatnie pragnienie - był była tu przy mnie

        Niech czas dalej płynie jak zimna rzeka
Wiatr w słońcu ogrzany otulał tam Nas
Spełniona była chwila, ostatnia, niedaleka
Cisza... i ja... Ty też to znasz