Wiesz, Kochanie, widzę twoją twarz
Gdy wieczorami spoglądam w niebo
Widzę, jak przed siebie spoglądasz
I nie uśmiechasz się, do niczego

        Choć zdjęcie zamglonym obrazem
I piękno oczu ukryte przed światem
To jednak morze wyrzuca swą falę
By wreszcie mogła spotkać się z piachem

        Daleki horyzont jak przyszłość każdego
Choć upatrzony wciąż niezdobyty
A myśli wciąż błądzą wewnątrz umysłu mego
Choć wiatry zmienne są, lecz wiem że to Ty