Gdy przyszedłem na świat nikt nie spodziewał się
Że kiedyś nadejdzie czas, że będzie siedmioro mnie
Rok za rokiem prawda ujawniała się w świecie
Aż do chwili gdy znajomy powiedział: Oni widzą Cię

        Mnie siedmioro jest od pierwszego stopnia edukacji
Cokolwiek powiedziałem i widziałem nie czułem satysfakcji
Wśród równieśników ma osoba była warta tyle co gówno
Małolat i dzieciak, co od swoich obrywał równo

        Pogrzebali mnie żywcem, święć Panie nad jego żywotem
Leją na mój grób za życia już, tak jak leją pod płotem
Banda idiotów, gnijące wszech obecne szumowiny
Bez tolerancji, zrzucający na innych wszystkie swoje winy

        Dla każdej mej wewnętrznej potrzeby jest mnie siedmioro
By połączyć miłość z przyjaźnią choć nie widać jej wkoło
Gdy nadzieja na lepsze stanowienie ma trudności z realizacją
To przez brak zrozumienia tych, co ćpanie i chlanie jedyną ich racją

        Lecz gdzieś jest Bóg, który jako jedyny ma prawo do naszej oceny
Teoretyczna wolność na świecie, lecz kiedyś to się zmieni
Parszywca obecność, choć słowo "tolerancja" wpajają od dziecka
Pokój? Daruj sobie, z dnia na dzień nienawiść jest większa

        Idę ulicą i czuję na sobie wzrok tych wszystkich "idealnych"
Co z pełnymi kopertami stoją przy biurach parafialnych
Co patrzą tylko na innych, oczywiście samych siebie pomijając
Potrafiących mówić wiele, lecz ziarna prawdy nie znając