Kiedy mówię do wiatru i słucham kropel deszczu
Wspinam się na chmury i płaczę z nimi z bólu
To życie jest by przeżyć więc podejdź do mnie
I otwórz swe serce... na wiatru wezwanie

        Jesteśmy z jednego narodu, jesteśmy jedną rasą
Jesteśmy tworem natury, powiązani z morza falą
Jesteśmy tym samym, i kobietą i dzieckiem
Więc otwórz swe serce... z wiatru wezwaniem

        Mówimy tym samym językiem, tymi samymi słowami
Które ktoś inny odgrywa, które ktoś inny plami
I ciągle wierzymy w to, co ukryte w nas jest
Stajemy by odnaleźć to, co stworzyliśmy z łez

        Jesteśmy dorośli by czuć, lecz zbyt dziecinni by zrozumieć
Do tej samej ziemi nieustannie kroczyć będziemy
Pogrążeni w bólu, którego nie sposób zapomnieć
Zasypanie w ziemi... wiatru wezwaniem stanie się